Het Netwerk tegen Armoede reageert bijzonder teleurgesteld op de tax shift die bij de federale regering uit de bus is gekomen. Onze hoop dat hiermee de besparingen voor de meest kwetsbare groepen minstens ten dele zouden gecorrigeerd worden, bleek vals. Integendeel, de lage en middeninkomens gaan er door deze tax shift nog verder op achteruit.
Werkgevers krijgen hun lastenverlaging, maar zonder enige vorm van voorwaarden tot jobcreatie. De regering wil er vooral geen getal op plakken wat deze verlaging zal opleveren. Werkgeversorganisaties twijfelen zelf aan de opbrengst van deze maatregel.
Vanaf 2016 zullen we volgens de regering €100 netto per maand meer overhouden, te beginnen met de laagste lonen. Het betreft een fiscale maatregel, maar het blijft onduidelijk hoe men dit concreet zal uitvoeren, wat men onder ‘de laagste lonen’ verstaat of wanneer mensen dit zullen krijgen. De regering wil hiermee ook ‘aanzetten tot werk’. Opnieuw wordt daarmee de boodschap gegeven: ‘als we het maar aantrekkelijk genoeg maken, zullen mensen wel aan het werk gaan’ of omgekeerd: wie vandaag niet werkt doet dat omdat hij daarvoor kiest. Eerst en vooral zijn daarvoor meer jobs nodig. Of die er straks echt komen is niet gegarandeerd. Mensen in armoede kampen bovendien vaak met zeer hoge drempels om een job te vinden: in de eerste plaats gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan mobiliteit, welzijnsproblemen, …. Daaraan werken met begeleiding op maat (op Vlaams niveau) zou veel meer mensen naar de arbeidsmarkt kunnen leiden. Werken financieel aantrekkelijk maken zal op zich niet volstaan.
De vraag is wat de gevolgen zijn van deze tax shift voor de niet-actieven. De regering blijft volhouden dat het volledige bedrag van de welvaartsenveloppe gegarandeerd wordt. Tot nu toe bleek die garantie zeer relatief. De welvaartsenveloppe moet dienen om uitkeringen en de laagste lonen gelijke tred te laten houden met de stijging van de lonen. In de praktijk werd steeds een stuk afgeroomd (bijvoorbeeld omdat de kinderbijslag naar de gemeenschappen ging). Bovendien ging de enveloppe niet naar alle uitkeringen in dezelfde mate. Met name de werkloosheidsuitkeringen kwamen er minder goed uit. Bovendien doet de indexsprong de verhoging teniet. Wat men dus met de welvaartsenveloppe toekent, neemt men met de indexsprong weer terug, waardoor mensen met een uitkering er helemaal niet op vooruitgaan. Wij hebben geen enkele garantie dat dit nu anders zou zijn.
Tegelijk werd een massa mensen in recordtempo hun uitkering ontzegd of verloren zij een deel door strengere voorwaarden en een andere berekening (inschakelingsuitkeringen, inkomensgarantieuitkering voor deeltijds onvrijwillig werklozen, overlevingspensioen, swt… Vorige week nog waren de zieken en invaliden met het nieuwe verplichte re-integratieplan aan de beurt. Wat heb je aan een standstill of lichte ‘verhoging’ in percenten als je je uitkering verliest of er daar een stuk van ziet af gaan? De begrotingscontrole brengt hier zeker geen verbetering. We vrezen eerder voor een achteruitgang.
De besparingen op allerlei sociale correcties en ondersteunende maatregelen voor mensen met een laag inkomen zijn intussen moeilijk te tellen: van hogere remgelden tot minder geld voor kinderarmoede, nog los van de besparingen op Vlaams niveau. Pijnlijk wordt dit nieuwe akkoord helemaal wanneer de btw op energie wordt opgetrokken van 6 naar 21%. Een eerdere ‘verlaging’ die nu ‘rechtgezet’ wordt, maar die de consument wel grotendeels zelf betaald had, immers, de spilindex werd zo in 2014 een tijdje langer niet overschreden…
Mensen in armoede kunnen, net zoals iedereen, niet zonder energie en zien deze verhoging veel zwaarder doorwegen in hun budget.
Tegelijk kondigt de regering aan verder te besparen op personeel bij de overheid en andere dienstverleners. Zo moeten de ziekenfondsen 100 miljoen inleveren. We krijgen dus morgen wellicht nog minder loketten en persoonlijke dienstverlening? Net wat de drempel voor mensen in armoede kan verlagen.
Tot slot zou er volgens berichten in de pers vanaf 2017 1 miljard gezocht worden bij de werkloosheidsverzekering (verdere versterking degressiviteit, ‘duurdere’ brugpensioenen) en de pensioenen. De regering wilde dit niet bevestigen. Wij hopen dat dit bij een gerucht blijft. Anders dreigt een nieuw sociaal bloedbad.
Grote vermogens ontspringen andermaal de dans, afgezien van een tandeloze kaaimantaks, en bedrijven worden royaal bediend met lastenverlagingen en belastingverminderingen, zonder zelfs maar een inspanningsverbintenis tot jobcreatie. Dit dreigt de armoede enkel maar te doen toenemen.
Menu
Menu
